In september ben ik in mijn woongemeente naar een avond over de Omgevingswet geweest. Mijn verwachtingen waren vooraf hooggespannen en in de aankondiging staat:

“Door middel van een spel komen inwoners en andere betrokkenen op een interactieve manier meer te weten over de Omgevingswet. Doel is dat het samen inrichten van de leefomgeving door inwoners, bedrijven en de overheid nog beter gaat verlopen.”

Om te vervolgen met:

“We gaan tijdens de bijeenkomst niet alleen vertellen over, maar ook samen aan de slag met de wet. Hoe doen we dat? Tijdens elke avond wordt een ‘Omgevingsspel’ gespeeld met casussen. Iedereen krijgt een eigen rol en werkt vanuit die rol mee aan de casus. Zo wordt door te doen snel duidelijk waar de Omgevingswet over gaat en wat er nodig is om in de toekomst samen de leefomgeving vorm te geven.”

Het moest wel een succes worden, want mijn passies zijn spelletjes en ruimtelijke ontwikkelingen….

De avond begint met een stuk theorie over de inhoud van de Omgevingswet. Dit geeft me mooi de mogelijkheid om rond te kijken naar de aanwezigen. Het publiek bestaat uit: (voormalige) ambtenaren, waterschappers, GGD’ers, architecten, medewerkers van bouwbedrijven en natuurlijk nog twee raadsleden. Helaas de “usual suspects” en ondernemers, inwoners en ook “de man op straat” in de gemeente voelt zich niet aangesproken om te komen tijdens de avond. Terwijl de Omgevingswet juist voor ondernemers en inwoners bedoeld is!

En dan het Omgevingswetspel over een denkbeeldige komst van een dierentuin in het buitengebied. Wat een grote gemiste kans. Met de Omgevingswet ga je toch aan de slag met echte mensen met echte problemen bijvoorbeeld:

1. #Vangaslos (stoppen met het koken en stoken op aardgas!);
2. Winkelleegstand;
3. of Megastallen en gezondheid.

Voor het inrichten van de leefomgeving, dus ook voor het Omgevingswetspel, blijkt dat een duidelijke gemeentelijke omgevingsvisie vereist is. Een gemeentelijke omgevingsvisie, omdat ook voor “het Omgevingsspel” een gewenste richting van de gemeente onontbeerlijk is om het spel goed te kunnen spelen. Gewoon filosoferen over allerlei dromen van mensen al dan niet onder een boom is natuurlijk leuk, maar het moet wel ergens toe leiden…

Speel het Omgevingswetspel met “Echte mensen met echte problemen”!

Kortom: bij fictieve dierentuincasussen spelen emoties, gevoelens en politiek geen rol, terwijl deze er bijvoorbeeld bij #Vangaslos, winkelleegstand of megastallen en gezondheid wel zijn en een rol spelen. Deze avond had ik daarom beter kunnen benutten om thuis met mijn kinderen spelletjes te spelen. Een Omgevingswetspel is toch echt bedoeld om te bouwen aan een gezamenlijk “Utopia”….. in onze gemeente. Echte (bouw)plannen met in principe voordelen voor alle belanghebbenden bij realisatie.

Om het Omgevingswetspel met ondernemers, inwoners en ook “de man op straat”  in een gemeente de volgende keer wel zinvol te kunnen spelen is vereist:

1. een duidelijke gemeentelijke (omgevings-)visie;
2. casussen met “Echte mensen met echte problemen”;
3. en het onderkennen van emoties, gevoelens en politiek bij alle belanghebbenden die er bij echte casussen zijn.

Uw reacties zie ik graag tegemoet…