In de Volkskrant “Een beroep op het nieuwe kabinet om verstedelijking vaart en schwung te geven” van 28 april 2017 doen Rob Mulder, directeur belangenbehartiging van Vereniging Eigen Huis (VEH), en Jan Fokkema, directeur Neprom (Vereniging van Nederlandse Projectontwikkeling Maatschappijen) de oproep, dat de rijksoverheid de bouw van huizen moet ondersteunen met geld en beleidsinstrumenten.

De heren Mulder en Fokkema schetsen: “Ons land wordt geconfronteerd met een oplopend woningtekort. Volgend jaar is er een tekort van 200.000 woningen en er moeten ieder jaar minstens 80.000 nieuwe woningen bij komen om de groei van 1 miljoen huishoudens tot 2030 te kunnen bijbenen. Bij lokale overheden ontbreekt vooral aan drang om te willen bouwen, want bij ieder nieuw plan gaan mondige omwonenden tot het gaatje om nieuwbouw tegen te houden, terwijl het groeiende legioen woningzoekenden veel meer moeite heeft om zijn stem te laten horen. Ook provincies laten het vaak afweten en de rol van het Rijk lijkt uitgespeeld.”

Volgens hun zijn de gevolgen desastreus:

1. Een oplopend tekort door te weinig nieuwe woningen;
2. sterk stijgende prijzen;
3. hogere hypotheken;
4. en hogere woonlasten.
5. De olievlek breidt zich snel uit buiten de populaire woongebieden in de Randstad.

Daarom pleiten ze voor een krachtig ministerie van Milieu, Ruimte, Wonen en Infrastructuur om onze nieuwe verstedelijking vaart en schwung te geven door:

• een nationaal ruimtelijk ontwikkelingsbeleid gedragen door gemeenten, provincies en de markt, die de bouwopgaaf ondersteunt met beleidsinstrumenten en met geld.
• woningen buiten de steden te bouwen om daar verantwoord te bouwen, want anders lopen de huizenprijzen nog verder op voor vooral minder draagkrachtige jonge woningzoekenden.”

Helaas moet ik constateren dat mijn voorspellingen van 30 september 2016 Aantrekkende economie grootste bedreiging duurzame gebiedsontwikkeling nu al uitkomen….

1. De aantrekkende woningmarkt en het ontbreken van een Nationale Omgevingsvisie zijn de grootste bedreigingen voor duurzame gebiedsontwikkeling.
2. Om te komen tot duurzame gebiedsontwikkeling in Nederland moet in de Nationale Omgevingsvisie integrale keuzes voor ‘anders en beter’ worden gemaakt.

De heren Mulder en Fokkema pleiten impliciet voor een Nationale Omgevingsvisie slechts vanuit de ‘koker’ woningbouw en het belang van ‘goedkope’ woningbouw, maar geen duurzame gebiedsontwikkeling…

De oproep van Mulder en Fokkema is eenvoudig niet duurzaam op grond van het ‘Cradle to Cradle’-principe, want de metriek staat op de eerste plaats en alle andere onderdelen van hun plan volgen daarop:

1. Huisvest zoveel mogelijk mensen met zo min mogelijk kosten.

Daarna volgt:

2. Verlaag de hoeveelheid en de kosten van de benodigde bouwmaterialen.
3. Verklein de afmetingen om vierkante centimeters en meters materialen te besparen.
4. Creëer de kleinste nog bewoonbare constructie voor een mens.
5. Het is te laat om over principes te praten als je de metriek, werkwijzen en doelstellingen al hebt uitgewerkt.
6. Menselijke waarden: niet aangegeven.

In het boek Upcycle (.aff) geven William McDonough en Michael Braungart aan dat voor een duurzame ‘Cradle to Cradle’-aanpak de omgekeerde aanpak gevolgd moet worden. Starten met de menselijke waarden en ontwikkel tot slot metrieken om de effectiviteit van deze werkwijzen te meten. Ik daag de heren Mulder en Fokkema daarom ook uit om deze ‘Cradle to Cradle’-aanpak te volgen om tot een duurzame Nederlandse gebiedsontwikkeling te komen.

Conclusie

1. Het is nu echt tijd voor een Nationale Omgevingsvisie, want de aantrekkende woningmarkt bedreigt de duurzaamheidsopgave van Nederland.
2. Zonder (Nationale) Omgevingsvisie blijft het belang van ‘goedkope’ woningbouw prevaleren boven duurzame Nederlandse gebiedsontwikkeling…..